"ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ, Η ΤΕΛΕΙΑ

ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ,

ΠΟΥ ΥΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ."

"HELLENISM IS THE PERFECT

METHOD OF THIΝΚING,

THAT WAS ADOPTED BY HUMANITY."

-MICHAEL SERVOS

AMBASSADOR OF HELLENISM

Η ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ, WWW.HELLENES.COM

ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

.... Αυτάρ Οδυσσεύς, ιέμενος και καπνόν
αποθρώσκοντα νοήσαι, ης γαίης
θανέειν ιμείρεται ....

.... Μα ο Οδυσσέας και καπνό ποθεί να δεί απ'
αγνάντια να βγαίνει από την πατρίδα του
ψηλά κι' ας ξεψυχήσει ....

.... But Odysseus, who would give anything for the
mere sight of the smoke rising from his own land,
can only yearn for death ....
Odyssey

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη να
εύχεσαι νάν μακρύς ο δρόμος.
Κι αν φτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.
Ιθάκη (Κωνσταντίνος Καβάφης)

Ο Μιχάλης Σέρβος ( Δημοσθένης Δωδωναίος )
και η σύζυγος του Θεοδώρα
τόσο πολύ αγάπησαν την Πατρίδα τους την Ήπειρο,
όσο και ο Οδυσσέας αγάπησε την Ιθάκη του.

Michael Servos ( Demosthenes Dodonaios )
and his wife Theodora
they loved so much their homeland of Epirus,
as much as Odysseus loved his Ithaca.

«Κλείσε στην
ψυχή σου την Ελλάδα
και θα νιώσεις μέσα σου
κάθε είδους μεγαλείο»

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

Η ΑΙΕΝ ΟΥΣΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΣΤΙ

Το Πανελλήνιο Σύμβολο, ο Ήλιος της Βεργίνας αποτελείται από 16 ακτίνες, οι 4 αντιπροσωπεύουν την Γη, την Θάλασσα, την Φωτιά, και τον Αέρα. Οι υπόλοιπες 12 ακτίνες αντιπροσωπεύουν τους 12 Θεούς του Ολύμπου. Ο Ήλιος της Βεργίνας είναι ο Ήλιος των Ελλήνων.
Το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ είναι ιερό για εμάς τους Έλληνες και εκφράζει την ύπαρξή μας, την ψυχή και το πνεύμα μας. Το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ανήκει μόνο στους Έλληνες και δεν δανείζεται, δεν μεταβιβάζεται, δεν παραχωρείται, δεν το προσφέρουμε και δεν το χαρίζουμε σε κανέναν και για τίποτε.

 http://makedonia.e-e-e.gr/assets/thisavros_makedonon.pdf
( Please be patient, this file takes a little while to load )

Ποσειδωνειάτες

Την γλώσσα την ελληνική οι Ποσειδωνιάτες
εξέχασαν τόσους αιώνες ανακατευμένοι
με Τυρρηνούς, και με Λατίνους, κι' άλλους ξένους.
Το μόνο που τους έμενε προγονικό
ήταν μια ελληνική γιορτή, με τελετές ωραίες,
με λύρες και με αυλούς, με αγώνας και στεφάνους.
Κ' είχαν συνήθειο προς το τέλος της γιορτής
τα παλαιά τους έθιμα να διηγούνται,
και τα ελληνικά ονόματα να ξαναλένε,
που μόλις πια τα καταλάμβαναν ολίγοι.
Και πάντα μελαγχολικά τελείων' η γιορτή τους.
Γιατί θυμούνταν που κι' αυτοί ήσαν Έλληνες-
Ιταλιώτες έναν καιρό κι' αυτοί·
και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν,
να ζουν και να ομιλούν βαρβαρικά
βγαλμένοι -ω συμφορά!- απ' τον ελληνισμό.

Πώς μπόρεσαν ν' αφήσουν να τους βρεί μια τέτοια μοίρα αυτους τους Ελληνες;